Διακρίνονται σε οξείες και χρόνιες. Ανάλογα με το ποιος κόλπος φλεγμαίνει διακρίνονται σε: ιγμορίτιδα, μετωπιαία κολπίτιδα, ηθμοειδίτιδα και σφηνοειδίτιδα, με έναν όρο οι παραπάνω είναι γνωστές ως κολπίτιδες ή παραρινικολπίτιδες. Όσον αφορά στον διαχωρισμό οξείας και χρόνιας, αυτός βασίζεται κατά κύριο λόγο στην χρονική διάρκεια παραμονής των συμπτωμάτων από την εμφανισή τους, μεγαλύτερος από 6 εβδομάδες είναι ενδεικτικός χρονιότητας.

Κλινική εικόνα: Ρινική συμφόρηση (μπούκωμα), άφθονες ρινικές εκκρίσεις κιτρινόλευκες ή κιτρινοπράσινες, προσωπαλγία, περιοφθαλμικό άλγος, βαρύ κεφάλι (καρηβαρία). Μπορεί να προκαλεί και κεφαλαλγία ημικρανικού τύπου, πυρετό, ανοσμία, κακουχία, οπισθορινικές εκκρίσεις που μπορεί να προκαλέσουν μέχρι και φαρυγγολαρυγγίτιδα.

Αντιμετώπιση: είναι συνήθως συντηρητική. Αν μετά την λήψη των φαρμάκων και την παρέλευση 4-6 εβδομάδων από την έναρξη των συμπτωμάτων αυτά παραμένουν, τότε είναι χρόνια η κατάσταση και η θεραπεία είναι παρηγορική. Σε περιπτώσεις σοβαρής ιγμορίτιδας συνίσταται η ανάτρηση του ιγμορίου άντρου. Πρέπει να αντιμετωπίζονται γιατί μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές.