A. Φλεγμονή των αδενοειδών εκβλαστήσεων: είναι συχνή στην παιδική ηλικία και συνυπάρχει με οξεία αμυγδαλίτιδα ή οξεία ρινίτιδα.

Κλινική εικόνα: Πόνος κατά την κατάποση, δυσκολία αναπνοής, βλεννοπυώδης εκκρίσεις στην μύτη. Μπορεί να οδηγήσει σε ωτίτιδα ή τραχειοβρογχίτιδα.

Αντιμετώπιση: Συντηρητική θεραπεία.

B. Οξεία γλωσσική αμυγδαλίτιδα: Είναι η φλεγμονή των γλωσσικών αμυγδαλών μικροβιακής ή ιογενούς αιτιολογίας.

Κλινική εικόνα: Δυσκολία στην κατάποση, δυσοσμία στόματος και σιελόρροια.

Αντιμετώπιση: Είναι συντηρητική.

Γ. Οξεία αμυγδαλίτιδα: είναι η φλεγμονή των παρισθμίων αμυγδαλών συνήθως μικροβιακής αιτιολογίας (β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος, αιμόφιλος της ινφλουέντζας, σταφυλόκοκκος και αναερόβια μικρόβια). Οι ιοί που προκαλούν αμυγδαλίτιδα είναι οι αδενοιοί, ο ιός του EBV και ο ιός της ινφλουέντζας.

Κλινική εικόνα: Πόνος στον φάρυγγα, δυσκολία στην κατάποση, κακοσμία στόματος, υψηλός πυρετός, γενική κακουχία και διόγκωση των λεμφαδένων του λαιμού.

Αντιμετώπιση: Είναι συντηρητική.

Δ. Λοιμώδης μονοπυρήνωση: πρόκειται για φλεγμονή του λεμφικού δακτυλίου του Waldeyer με κύριο αίτιο τον ιό του EBV, είναι γνωστή και ως νόσος του φιλιού.

Κλινική εικόνα: Έντονος πόνος στον φάρυγγα, δυσκολία στην κατάποση, κακοσμία, υψηλός πυρετός για λίγες ημέρες. Η διάγνωση γίνεται με αιματολογικές εξετάσεις.

Αντιμετώπιση: Είναι συντηρητική και χωρίς χρήση αντιβιοτικών.

Άλλες πιο σπάνιες φλεγμονώδεις παθήσεις του λεμφικού ιστού στα παιδιά είναι η διφθεριτιδική κυνάνγχη και η οστρακιά. Στους ενήλικες είναι η ελκομεμβρανώδης κυνάγχη του Plaut Vincent, η ερπητική κυνάγχη, η φυματιώδης αμυγδαλίτιδα, η συφιλιδική αμυγδαλίτιδα και η ακοκκιοκυτταραιμική κυνάνγχη.